Aan al het goede....

Hallo,  helaas onze laatste avond in Vietnam.  Een prachtige maand achter de rug, die voorbij lijkt gevlogen.

Eergisteren werden we 's ochtends na het prima ontbijt opgehaald voor een rit van 2 en een half uur naar Bac Ha.  Hier was een bonte zondagsmarkt waar werkelijk van alles te koop was.  De lokale bevolking is hier in klederdracht gehuld van allerlei bonte kleuren.  Deze markt was duidelijk voor de lokale bevolking bestemd.  Men verkocht er alles van spijkers tot buffels en van vlees tot kleding.  Ook honden en katten werden aangeboden.  Ons is nog steeds niet duidelijk of deze als huisdier of voor iets anders bestemd waren.  Het is hier blijkbaar de normaalste zaak van de wereld om een hond te serveren.  Wij denken deze gelukkig niet te hebben gehad. Tijdens deze markt verveel je je vanaf een terrasje geen moment, kijkend naar het schouwspel wat over straat voorbij komt aan mensen met hun gekochte of niet verkochte spullen.

Na de markt weer de zelfde weg terug, waarbij we in Lao Cai even zijn gestopt aan de Chinese grens.  Alleen de Vietnamezen mogen voor een dag over de grens.  Wij mochten alleen kijken omdat we hiervoor geen visum hadden.

De namiddag en avond waren voor ons zelf.  Lekker een terrasje pikken en genieten van het prachtige uitzicht vanaf ons balkon over de vallei met de rijstvelden. Geloof het of niet, maar we hebben hier ons beiden getracteerd op een nieuwe Winterjas (kost hier geen dr*l).   Als we de voorspellingen in valkenswaard zien, is dit hard nodig.  De volgende ochtend waren we ook nog vrij.  Tijdens het stralende zonnetje met zo'n 25 graden (we zitten nog steeds op zo'n 1600 mtr hoogte)  een lekkere wandeling door het stadje gemaakt.  Terug in het centrum begonnen we ons toch wel hevig te storen aan de opdringerige Mongh-vrouwen uit de omliggende dorpen.  Continue werd je aangesproken met de vraag waar we vandaan kwamen en of dat we iets wilden kopen.  Als je ze dan afwees begonnen ze in hun eigen taal te vloeken.  Nou dat konden wij dus ook (ha ha).  Valkenswirds verstonden ze niet.  Het is vervolgens toch wel grappig om vanaf een veilig terrasje in de zon te kijken naar de andere toeristen, hoe dat deze werden lastig gevallen.

Tijdens deze dagen is in Vietnam een nog een belangrijke persoon, Generaal Giap overleden.  Dit had een grote impact op de bevolking.  Na Ho Chi Minh was hij de meest populaire persoon uit de vietnamese geschiedenis.  Hij stond bekend als de rode Napoleon die in de jaren 50 de Franse kolonisatie wist te verdrijven.  Het complete luchtruim en straten in Hanoi werd tijdelijk af gesloten om hem te begeleiden naar zijn geboortestad,  en een hoop zenders gingen drie dagen op zwart.

'S middags werden we door onze gids opgehaald om naar het station te worden gebracht om 's avonds weer op de nachttrein te gaan.  Halverwege maakten we nog een mooie wandeling door de rijstterassen en diverse bergdorpjes.  De rijst was inmiddels geoogst, en had plaats gemaakt voor de buffels, eenden en vele varkens met de eens zoveel biggetjes.  Tijdens deze tocht kwamen we nog langs een zwangere buffel die een meter of 20 van de berg was gevallen.  Deze was helaas niet meer te redden, en zou waarschijnlijk de volgende ochtend op een markt eindigen.  Tijdens een korte pauze maakten we kennis met 4 mannen welke samen een fles zelf gestookte rijst-likeur aan het verwerken waren.  We vroegen ons ook af ofdat dit hun eerste was.  We ontkwamen er niet aan om ook een slokje te proeven.  Eerlijk gezegd was dit goei spul.

Vroeg avond werden we bij een restaurantje afgezet om daarna met de nachttrein terug naar Hanoi te gaan.  Onze wagon was deze keer meer van deze tijd door met een stuk minder piepen en kraken het spoor te volgen.  We hebben allebei dan ook goed kunnen slapen.  'S morgens kwamen we al om 5 uur in Hanoi aan.  Met behulp van de Tomtom op de telefoon wisten we in een half uurtje ons hotel te bereiken.  Dit tijdstip was wel een tegenvaller.  We mochten pas 's middags om half 2 inchecken.  We hadden toch echt dringend behoefte aan een douche na een wandeling in de bergen,  een treinrit van 9 uren en daarna nog eens een aantal uren versleiten in een idiote stad omdat je je hotel niet in kunt.

Al met al is ook dit weer goed gekomen,  en mogen we toch wel concluderen dat we deze fantastische reis zonder kleerscheuren of problemen hebben doorlopen.  Ondertussen hebben we zo veel mee gemaakt, dat we de fotos en deze verhalen nodig zullen hebben om de herrineringen weer op te halen.

Zoals we gezegd hebben we een fantastische trip achter de rug die voorbij lijkt gevlogen.  Ondanks dat verlangen we toch ook weer naar thuis om de meiden, ons Charlie en ons pap en mama's weer te zien.  

Morgen nog een grote hobbel.  Een trip van zo'n 32 uren van Hanoi naar Taipei in Taiwan.  En dan waarschijnlijk via Bangkok naar Amsterdam.  Daar pakken we de trein naar Eindhoven, waar onze meiden ons zullen opwachten.

Helaas dit was het.  Dank jullie voor de vele leuke reacties, en we zien jullie weer in Holland.

Groeten Lilian en Wilfred